Een birthday overzee en een paar bemoedigingen

Vrijdag was Anna jarig! We zijn blij en dankbaar voor onze grote meid. Zelf kwam ze erg jarig uit bed, trots omdat ze nu 6 is. Als ontbijt had Anna een soort zoete flakes met marshmallows gekozen en ze heeft er van genoten. Ze was ook erg blij met haar kado’s. Ze kreeg onder andere een jongerenbijbel (soort studiebijbel). Ze leest er ijverig in en wordt uitgedaagd door kaartjes en uitleg. Ze heeft nu ook iets te doen in de kerk, waar ze nog steeds geen woord volgt.
Maar toen we ons na het ontbijt klaar gingen maken voor school, kwam er zo’n enorme huilbui dat we niet in staat waren om te gaan. Ongeveer een halfuur was ze volledig overstuur. Ze wilde naar haar eigen school en niet meer naar die ‘stomme’ Amerikaanse, waar alles anders gaat. Op zo’n moment denken we echt: wat doen we de kinderen eigenlijk aan... We kwamen dus wat later op school en Anna bleef op school nog lang labiel.
Ze knapte echter wel wat op toen de juf haar een verjaardagshoed gaf, een certificaat, een bladwijzer en een potlood. Ze vond het leuk om een papieren taartje met haar naam op de datum te hangen en om toegezongen te worden. Dat leek allemaal wel een klein beetje op de Nederlandse rituelen op school. Tussen de middag heb ik haar bij me gehouden en heeft ze een tijd heerlijk in haar eentje natuurboeken zitten kijken. Daarna ging ze weer naar haar klas en mocht ze trakteren: heerlijk zoete birthday cakejes en stukjes meloen. Ze ging blij naar huis.
Thuis hebben de meiden zich vermaakt met de kadootjes. Zelf ben ik gaan bakken, roeren, opwarmen en mixen voor de gasten die om 6 uur zouden komen. Gelukkig kon Willem vroeg thuis zijn en meehelpen. Wat was het leuk om gasten te ontvangen! Anna en Geke hebben genoten. Het maakte Anna’s verjaardag echt tot een verjaardag. Alicia gaf Anna haar eigen verkleedkleren die ze niet meer paste en nu is Anna doorgaans prinses. Het misstaat haar niet ;-)
Ook Anna’s juf kwam. Dat was erg leuk. Op het kado (geen ‘tje’, zoals ze zei, die bestaan hier denk ik niet ;-) zat een ontzettend lief kaartje: ‘Lieve Anna, Ik vind het erg leuk dat je bij ons in de klas zit. Je bent een heerlijk meisje. Ik ben dankbaar dat ik je juf mag zijn! Love, miss Timmerman.’ Het deed Anna zichtbaar goed. De juf ging met een paar kleurplaten uit het nieuwe doe-boek naar huis: ‘Voor mizz, Love van Anna’. Dat de juf hier is geweest heeft Anna erg geholpen.
Gister was het weer the Lord’s day. We hopen nog eens uitgebreider te schrijven over de kerk. Als ik dat nu doe, wordt deze weblog te lang. De kerk is steeds de grootste bemoediging voor ons, of het nu zondag is of niet. Elke zondag eten we gezamenlijk bij de kerk. Het geeft ook de kinderen de gelegenheid om de andere kinderen goed te leren kennen. Een leeftijdsgenootje had aan Anna’s verjaardag gedacht en wat kleine dingetjes en een tekening voor haar meegenomen. Haar zus (11) had een kaartje met iets leuks voor Geke. Op het kaartje stond: ‘Lieve Geke, Ik weet dat alles hier anders voor jou is. Ik bid voor je dat je snel zult wennen en dat je het hier leuk gaat vinden. Ik weet dat God altijd goede plannen voor ons heeft, want Hij is liefdevol en vriendelijk. Love, Isabelle.’
Een kerk zonder gezamenlijke maaltijd is hier niet denkbaar, begrepen we ’s avonds. We waren uitgenodigd om bij Steve Hinkel (studentenpastor) te komen eten, samen met het gezin van Ross Wagner (Willems scriptiebegeleider). Samen eten vormt hier een wezenlijk onderdeel van het christelijke leven. Het was ontzettend leuk en opbouwend om elkaar te ontmoeten. Bij zulke ontmoetingen leren we op de manier die we voor ogen hadden. Ik hoop het nog een keer onder woorden te kunnen brengen.
De meiden hebben het ook erg naar hun zin gehad, dankzij Wagners twee dochters van 13. Heerlijke meiden, erg open, sociaal en behulpzaam en ze hebben een leuke relatie met hun ouders. Dat viel zelfs onze kinderen op. De gehomeschoolde kinderen pik je er (op een positieve manier) zo uit. Misschien schrijf ik daar nog eens uitgebreider over.
Vandaag hebben we ook een erg leuke dag gehad: een holiday nav de sterfdag van Martin Luther King. We hebben eerst maar eens heerlijk uitgeslapen, want elke dag naar school en zo’n volle zondag is toch wel vermoeiend. Toen hebben de meiden zich verkleed en hun kamer omgebouwd tot winkel. Daar zijn ze nog steeds mee bezig. Tussen de middag hebben we buiten gegeten! Hoewel het vannacht vroor, was het heerlijk in de zon.
Op internet hebben we een paar goede documentaires gevonden over de geschiedenis van Amerika en die heb ik samen met de meiden bekeken en besproken. Ze waren erg geïnteresseerd in de slavengeschiedenis, de Indianen, de kolonisten, de burgeroorlog, de Industriële Revolutie, de immigranten en de presidenten. Het was een betere introductie tot de geschiedenis dan het bijwonen van een MLK-viering, waar ze natuurlijk geen woord van zouden volgen. Bovendien zag ik er tegenop om alleen naar een onbekende plek te rijden.
Verder hebben we de buurt verkend. Er blijkt een leuk vijvertje vlakbij te zijn, waar we al een kikkervisje zagen zwemmen! Daarachter een stukje bos met de typische afwateringskreekjes. Dat leverde wat modderschoenen op, maar het was leuk om te ontdekken. Ook kreeg ik een eekhoorntje voor de lens, die zien we hier overal in groepjes rondrennen en zijn vrij tam. Erg leuk.
Bedankt voor jullie reacties steeds en voor alle felicitaties en meegegeven kadootjes voor Anna’s verjaardag! We hopen dat het met jullie ook goed gaat. Laat het ons weten. Goed idee, Margreet, die familiemail. We hebben nog geen toegang tot brievenbuspost. Sinds kort zijn we erachter dat er hier brievenbussen zijn op een centraal punt. We moeten echter nog een sleuteltje zien te krijgen van de onze. We zijn benieuwd, want verschillende mensen zeiden dat ze ons iets hadden gestuurd! Zelfs op het foute, eerder doorgegeven adres schijnt post aangekomen te zijn. Daar gaan we binnenkort even langs.