Duke Divinity School

Het wordt tijd om iets te schrijven over de universiteit waar ik op dit moment studeer. Duke Divinity School is onderdeel van Duke University. Deze universiteit is in de jaren 20 van de vorige eeuw opgezet met geld van de steenrijke tabakshandelaar James Duke. En als je iets betaalt, dan hoort het in Amerika ook je naam te hebben. Met zijn geld is er een schitterende campus opgetrokken, in een neogotische stijl. Bij 'campus' dacht ik altijd aan De Uithof in Utrecht, met zijn hoge flatgebouwen. De campus in Durham is echter totaal anders. Het is bijna een aparte wijk in Durham. Met name de medische gebouwen doen kantoorachtig aan, maar de rest is allemaal laagbouw in een retrostijl. Veel afdelingen en diensten zijn gevestigd in gebouwen die eruit zien als oude woonhuizen.
Het middelpunt van de campus is een kerk, Duke Chapel. Duke Chapel kan wedijveren met een middeleeuwse kerk in een Nederlandse grote stad. Ook al is het gebouw nog geen honderd jaar oud, het ademt de sfeer van een middeleeuwse kerk, met prachtige gebrandschilderde ramen (zie de foto's op de website van Duke Chapel). De kerk met ruim 1500 zitplaatsen zit zondags helemaal vol. De gemeente staat overigens formeel helemaal los van de universiteit. De kerk telt twee vierklaviersorgels, waarvan er één is gebouwd door de Nederlandse orgelbouwer Flentrop. De kerk is altijd open, je kunt er altijd even binnenlopen. Iedere dag is er tussen de middag een orgeldemonstratie van een uur. (De paar keer dat ik er was, waren er overigens alleen wat oudere mensen.) En om vijf uur 's middags wordt de beiaard bespeeld. De Divinity School heeft een drietal (aan elkaar gebouwde) gebouwen direcht naast Duke Chapel, in een prachtige oude stijl. De Divinity School heeft ook een eigen chapel, waar iedere morgen een ochtendgebed is (zo vroeg dat ik er nooit op tijd kan zijn als ik met ons gezin wil eten) en er is drie keer in de week een kerkdienst.
Duke Divinity School is een seminarie van de United Methodist Church (UMC), die afstamt van John Wesley. Met zo'n 8 miljoen leden is de UMC de op een na grootste protestantse kerk in de VS. Ik ken de kerk niet zo goed, maar ik denk dat deze in breedte vergelijkbaar is met de PKN in Nederland. Overigens komt maar de helft van de studenten uit de UMC. Ik heb niet zoveel contacten met medestudenten, maar langzamerhand leer ik ze wat beter kennen. De meeste studenten komen uit wat ze hier de 'mainline' kerken noemen, de grote protestantse kerkverbanden. Maar bij één vak dat ik volg zitten ook twee rooms-katholieke priesters (die zijn meteen herkenbaar aan hun kleding). In de gemeente in Durham waar wij kerken, zitten ook twee studenten, Danny en Hanna, die in augustus gaan trouwen. Hij heeft een achtergrond in de pinksterbeweging en is langzamerhand reformatorischer gaan denken. Zulke studenten zijn aan de Divinity School duidelijk in de minderheid. De vrouw in het ambt is er ook volkomen geaccepteerd. Bijna de helft van de studenten is vrouw.
Het theologische klimaat aan Duke heeft wel wat weg van de theologische faculteit van de VU, die ook erg breed is en tegenwoordig een duideiljk orthodoxere inslag heeft dan vroeger. De overheersende theologische stroming is wat wel wordt aangeduid als 'postliberaal'. Dit is een Amerikaanse theologische richting die zich in bepaalde opzichten afzet tegen de liberale theologie, die men te modernistisch vindt. Er is veel aandacht voor de christelijke gemeenschap en de christelijke traditie. Ten opzichte van de liberale theologie doet de postliberale theologie veel orthodoxer aan. De Bijbel wordt serieus genomen als norm voor de theologie en de kerk. Hoe dat vervolgens invulling krijgt, verschilt wel in diverse opzichten van de orthodox-gereformeerde theologie. De vraag of wat in de Bijbel staat ook allemaal echt gebeurd is, vindt men minder belangrijk en te modernistisch. Het gaat vooral om de betekenis van het geloof voor de christelijke gemeenschap. Men grenst zich in dit opzicht duidelijk af van de evangelicals (wat meer staat voor 'bijbelgetrouw' dan voor 'evangelisch' in de Nederlandse zin van het woord), voor wie de onfeilbaarheid van de Bijbel een belangrijk geloofspunt is. Ik heb nu twee keer een kerkdienst in de chapel van de Divinity School bijgewoont. De preek was beide keren aansprekend, maar wel heel erg horizontaal. Het Evangelie werd helemaal ingevuld als sociale gerechtigheid.
Toch vind ik Duke Divinity School een stimulerende omgeving. Er wordt hier nog echt theologie bedreven. De theologie gaat niet op in geschiedenis (bij de Bijbelwetenschappen) of sociale wetenschappen. Bij de colleges over het Nieuwe Testament komen ook dogmatische vragen aan de orde. De gerichtheid op de kerk en de aansluiting met de christelijke traditie vind ik ook erg waardevol. Zoals gezegd zijn er de nodige verschillen met de orthodox-gereformeerde theologie (de meest invloedrijke theoloog hier is denk ik Karl Barth). Dat geeft de nodige vragen om over na te denken en ik merk dat dat goed is. Daarbij kan ik uitstekend terecht in de geweldige bibliotheek hier. Het enige wat ik er mis zijn de Nederlandse boeken.
Tot zover mijn eerste impressie. Een volgende keer wil ik concreter schrijven over de vakken die ik hier volg.